Vandaag in de NRC het volgende artikel:
Allereerst even dit:
ik wens op geen enkele manier een uitspraak te doen over de wetenschappelijke integriteit van Mevr. Professor Marit Monteiro (of wie dan ook, hierbij betrokken).
Vrij simpel: ik ben niet in staat daarover een mening te hebben, ik ben geen wetenschapper en als een normaal mens denk ik dat iemand met haar enthousiasme en kwaliteiten harstikke gek zou zijn geweest indien ze haar professionaliteit ooit ten grabbel had gegooid.
Het heeft dus ook geen enkele zin hierover met mij welke discussie dan ook aan te proberen te gaan: ik doe, anders dan wat hier staat en ik op andere plekken al jaren heb gezegd, niet mee! En zeker niet rond en in het buitengewoon walgelijke drama dat er inmiddels is gecreeerd rond het misbruik en de rkk nederland.
zondag 19 juli 2020
donderdag 7 mei 2020
Een lastige vraag: wat wil je?
Mij voorbereidend op een spannende dag van vandaag bedenk ik boven een van de vele bakken koffie die er vandaag vast nog zullen volgen dat ik, juist nu, aan jullie die lastige vraag wil stellen, die ik eerder ook heel direct aan Lies en aan Star stelde. En natuurlijk vooral aan mijzelf: wat wil je?
Na de eerste tv documentaire waarin Roos duidelijk maakte wat zij wilde
heeft inmiddels recent Lies hierop al een beetje geantwoord.
Heeft Star, alweer, op een andere manier weer een deel van haar antwoord gegeven
Gaf een anoniem iemand die de afgelopen dagen
Zoaks ook Narda de afgelopen jaren haar stukjes antwoord liet weten
En anderen dat op hun manieren en via andere contacten dat ook deden.
De Congregatie heeft in feite, zonder iets te zeggen, een stukje antwoord gegeven.
De RKK heeft recent een (nieuw) antwoord gegeven.
Het ministerie is de afgelopen maanden bezig geweest met een antwoord
En vanmiddag om 2 uur gaat Deetman ook weer een antwoord geven.
En met en door al die stukjes heb ik, denk ik, de afgelopen weken weer verder mijn eigen vorm gevonden voor dat wat ik nu nodig heb en wil.
Ik wist al jaren dat een juridische klacht indienen door verjaring onmogelijk was.
En andere vormen voor dat wat ik wilde en wil heb ik uitgeprobeerd.
Allemaal stapjes door Terra Incognito, voor onbekend land.
Allemaal stapjes en stappen waarmee dat wat ik wilde en wil steeds duidelijker konden en zijn geworden. Steeds concreter. Zeker de afgelopen weken.
Ik heb gister een melding gemaakt bij de commissie Deetman, ik ben bezig met en rond een dossier dat ik 2 jaar geleden eindelijk vond en in mocht zien waardoor herinneringen die ik had bevestigd werden, ik heb vanmiddag een afspraak met de zedenpolitie.
Ik ben eindelijk een burger in mijn samenleving. Een land wat geen idee heeft wat ze met de Rechten moet die ik wel had maar niet kreeg. Een land waarin ik niet mocht bestaan.
Ik heb eindelijk een rechtspositie.
Zelfs al zal ik daar praktisch weinig mee opschieten:
ik weet nu dat ik een Rechtspositie heb, in een democratie.
Na de eerste tv documentaire waarin Roos duidelijk maakte wat zij wilde
heeft inmiddels recent Lies hierop al een beetje geantwoord.
Heeft Star, alweer, op een andere manier weer een deel van haar antwoord gegeven
Gaf een anoniem iemand die de afgelopen dagen
Zoaks ook Narda de afgelopen jaren haar stukjes antwoord liet weten
En anderen dat op hun manieren en via andere contacten dat ook deden.
De Congregatie heeft in feite, zonder iets te zeggen, een stukje antwoord gegeven.
De RKK heeft recent een (nieuw) antwoord gegeven.
Het ministerie is de afgelopen maanden bezig geweest met een antwoord
En vanmiddag om 2 uur gaat Deetman ook weer een antwoord geven.
En met en door al die stukjes heb ik, denk ik, de afgelopen weken weer verder mijn eigen vorm gevonden voor dat wat ik nu nodig heb en wil.
Ik wist al jaren dat een juridische klacht indienen door verjaring onmogelijk was.
En andere vormen voor dat wat ik wilde en wil heb ik uitgeprobeerd.
Allemaal stapjes door Terra Incognito, voor onbekend land.
Allemaal stapjes en stappen waarmee dat wat ik wilde en wil steeds duidelijker konden en zijn geworden. Steeds concreter. Zeker de afgelopen weken.
Ik heb gister een melding gemaakt bij de commissie Deetman, ik ben bezig met en rond een dossier dat ik 2 jaar geleden eindelijk vond en in mocht zien waardoor herinneringen die ik had bevestigd werden, ik heb vanmiddag een afspraak met de zedenpolitie.
Ik ben eindelijk een burger in mijn samenleving. Een land wat geen idee heeft wat ze met de Rechten moet die ik wel had maar niet kreeg. Een land waarin ik niet mocht bestaan.
Ik heb eindelijk een rechtspositie.
Zelfs al zal ik daar praktisch weinig mee opschieten:
ik weet nu dat ik een Rechtspositie heb, in een democratie.
vrijdag 21 juni 2019
BERRY. Le Bon Pasteur le bien mal nommé
Social Education
mercredi 13 mai 2009 - 02:24
Il y a quarante ans que les soeurs l'ont quitté, quarante ans que l'Éducation surveillée lui a succédé jusqu'en 1994, mais pour tout le monde, derrière l'étrange porte à claire-voie au 33, de l'avenue Jean Jaurès c'était (c'est) toujours le Bon Pasteur.
Toute une histoire née à Bourges en 1839. Le grand portail s'ouvre actuellement sur le chantier du foyer d'action éducative au moment où paraît un ouvrage cosigné par une historienne, Françoise Tétard et une ancienne éducatrice de la première équipe laïque de l'éducation surveillée arrivée à Bourges en 1968, Claire Dumas. L'histoire sulfureuse de ces établissements où l'on enfermait des filles que l'on considérait « perdues » pour les éduquer et qui ressemblaient, du moins pendant leur période religieuse jusqu'en 1968, à des maisons de corrections, a pour fil conducteur l'histoire du Bon Pasteur de Bourges.
Claire Dumas qui a professé pendant trente-deux ans à Bourges et organisé la rencontre entre la directrice religieuse, Mère Marie de Saint Jean de La Croix et la directrice laïque, Renée Prévaud, a eu l'idée de commencer cette histoire lorsque l'éducation surveillée est devenue protection judiciaire de la jeunesse. Elle a contacté des anciennes comme Sylviane Auger arrivée au Bon Pasteur en juin 1966, puis d'autres témoins. En octobre 1993, une journée d'étude a été organisée sur le sujet à Bourges à son initiative. À cette occasion, elle rencontre l'historienne Françoise Tétard. L'une et l'autre vont se compléter, la première recrutant les témoins, la seconde s'attachant par une prospection des archives à faire parler les murs.
Des filles de l'assistance publique
Celle-ci se souvient où elle a pénétré « pour la première fois dans l'enceinte du Bon-Pasteur de Bourges », accueillie par Claire Dumas et un collègue « l'homme aux clés [...] Chemin faisant, mes interlocuteurs évoquèrent pêle-mêle les Madeleines, les filles, les soeurs, les éducatrices » écrit-elle en guise de préface. C'est tout le sujet de cet ouvrage où l'on découvre sous la rubrique Tranches de vies, des témoignages comme celui de Sylviane Auger qui est arrivée en juin 1966 et a connu « des filles à l'isolement », Monique Cassonnet « embauchée au Bon-Pasteur de Bourges en 1965 », Paulette Desroches, infirmière au Bon-Pasteur de Bourges dont le mari avait eu une soeur, religieuse à cet établissement « au service des Madeleines, filles repenties, sans dot. »
"Sauver des âmes"
La plupart ont connu le Bon-Pasteur après le départ des soeurs, en 1968. Sauf ce témoignage de « Mme R. qui a séjourné au Bon-Pasteur de Bourges de 1929 à 1950 », restranscrit par Claire Dumas. Mme R. se souvient des filles, bon nombre venant de l'assistance publique « amenées par la police. Certaines avaient fait le trottoir. D'autres, venues du Nord souvent, avaient un père, un oncle ou un frère qui avait abusé d'elles. » Elle se souvient « qu'avant 1940, on s'occupait peu de la santé dans la maison. Beaucoup de jeunes filles et femmes, pensionnaires, soeurs ou Madeleines, mouraient de la tuberculose. Le froid était partout, malgré le petit poêle dans les ateliers, et dans les dortoirs, en tout cas, il n'y eut jamais de chauffage. L'esprit religieux qui imprégnait tout, faisait que mourir jeune n'avait pas d'importance, car c'était une âme sauvée. » L'ouvrage s'attache au « moment du passage », à la fin des années 1960 à rappeler que l'éducation surveillée et la protection judiciaire de la jeunesse n'ont pas été que des parenthèses... Tant mieux.
Patrick Martinat patrick.martinat@centrefrance.com
mercredi 13 mai 2009 - 02:24
Il y a quarante ans que les soeurs l'ont quitté, quarante ans que l'Éducation surveillée lui a succédé jusqu'en 1994, mais pour tout le monde, derrière l'étrange porte à claire-voie au 33, de l'avenue Jean Jaurès c'était (c'est) toujours le Bon Pasteur.
Toute une histoire née à Bourges en 1839. Le grand portail s'ouvre actuellement sur le chantier du foyer d'action éducative au moment où paraît un ouvrage cosigné par une historienne, Françoise Tétard et une ancienne éducatrice de la première équipe laïque de l'éducation surveillée arrivée à Bourges en 1968, Claire Dumas. L'histoire sulfureuse de ces établissements où l'on enfermait des filles que l'on considérait « perdues » pour les éduquer et qui ressemblaient, du moins pendant leur période religieuse jusqu'en 1968, à des maisons de corrections, a pour fil conducteur l'histoire du Bon Pasteur de Bourges.
Claire Dumas qui a professé pendant trente-deux ans à Bourges et organisé la rencontre entre la directrice religieuse, Mère Marie de Saint Jean de La Croix et la directrice laïque, Renée Prévaud, a eu l'idée de commencer cette histoire lorsque l'éducation surveillée est devenue protection judiciaire de la jeunesse. Elle a contacté des anciennes comme Sylviane Auger arrivée au Bon Pasteur en juin 1966, puis d'autres témoins. En octobre 1993, une journée d'étude a été organisée sur le sujet à Bourges à son initiative. À cette occasion, elle rencontre l'historienne Françoise Tétard. L'une et l'autre vont se compléter, la première recrutant les témoins, la seconde s'attachant par une prospection des archives à faire parler les murs.
Des filles de l'assistance publique
Celle-ci se souvient où elle a pénétré « pour la première fois dans l'enceinte du Bon-Pasteur de Bourges », accueillie par Claire Dumas et un collègue « l'homme aux clés [...] Chemin faisant, mes interlocuteurs évoquèrent pêle-mêle les Madeleines, les filles, les soeurs, les éducatrices » écrit-elle en guise de préface. C'est tout le sujet de cet ouvrage où l'on découvre sous la rubrique Tranches de vies, des témoignages comme celui de Sylviane Auger qui est arrivée en juin 1966 et a connu « des filles à l'isolement », Monique Cassonnet « embauchée au Bon-Pasteur de Bourges en 1965 », Paulette Desroches, infirmière au Bon-Pasteur de Bourges dont le mari avait eu une soeur, religieuse à cet établissement « au service des Madeleines, filles repenties, sans dot. »
"Sauver des âmes"
La plupart ont connu le Bon-Pasteur après le départ des soeurs, en 1968. Sauf ce témoignage de « Mme R. qui a séjourné au Bon-Pasteur de Bourges de 1929 à 1950 », restranscrit par Claire Dumas. Mme R. se souvient des filles, bon nombre venant de l'assistance publique « amenées par la police. Certaines avaient fait le trottoir. D'autres, venues du Nord souvent, avaient un père, un oncle ou un frère qui avait abusé d'elles. » Elle se souvient « qu'avant 1940, on s'occupait peu de la santé dans la maison. Beaucoup de jeunes filles et femmes, pensionnaires, soeurs ou Madeleines, mouraient de la tuberculose. Le froid était partout, malgré le petit poêle dans les ateliers, et dans les dortoirs, en tout cas, il n'y eut jamais de chauffage. L'esprit religieux qui imprégnait tout, faisait que mourir jeune n'avait pas d'importance, car c'était une âme sauvée. » L'ouvrage s'attache au « moment du passage », à la fin des années 1960 à rappeler que l'éducation surveillée et la protection judiciaire de la jeunesse n'ont pas été que des parenthèses... Tant mieux.
Patrick Martinat patrick.martinat@centrefrance.com
vrijdag 6 januari 2012
Weer bericht En jij?
Wanneer ook jij jezelf hier wilt laten horen, schrijf -onder je eigen (of pseudoniem) hier ook een log, ook bij de reacties onder ieder log welkom, maar hier wordt het eerder gezien.
Wanneer het (meer) over de Voorzienigheid gaat, werk dan even
mee aub, en doe dat op mijn blog over de Voorzienigheid.Verdere uitleg en mogelijkheden vind je links onder En jij?
Schrijf je ergens anders, laat het adres hier dan ook even weten. 't Zou jammer zijn het te missen.
en
24 rozen, 24 rozen, 24 rozen voor jou vind je hier klik
dinsdag 17 augustus 2010
Commissie Deetman: over Mw. Prof. dr. Marit Monteiro, medewerking gevraagd!
Er is de nodige discussie over de deelname van Prof. dr. Marit Monteiro aan de Commissie Deetman.
Ik heb geen zin in welke discussie dan ook over het wetenschappelijk werk van Mevr. Monteiro. Heel simpel: ik ben geen wetenschapper, en Mevrouw Monteiro steekt als wetenschapper mij tussen het fluiten door dan ook zonder enig probleem in haar broekzak.
Bovendien is de Commissie Deetman mijn verantwoordelijkheid niet, daarmee dus ook haar deelname hieraan niet.
Maar die commissie Deetman gaat ons allemaal, op verschillende manieren, natuurlijk wel aan, wanneer we willen dat RKK verleden maar eens duidelijk wordt.
Daarmee kom je dus wel op vragen rond Mevrouw Monteiro uit.
Vanzelfsprekend, zij heeft zich als een van de veel te weinigen bezig gehouden met niet alleen Congregaties maar ook met vrouwen geschiedenis.
Zij heeft aktief bijgedragen aan het beeld wat er in Nederland bestond en nog bestaat over het RKK verleden. Dus ook ons verleden.
Mevr. Monteiro - en niet alleen zij - heeft zich bovendien druk bezig gehouden met RK vrouwen. Dus met Zorg. En dus ons verleden.
Daarmee met ons heden én toekomst.
Daarom je medewerking gevraagd.
Er zijn augustus/najaar 2003 verschillende internetdiscussies geweest
1 nav de documentaire/uitzending die Heilig Vuur maakte met Roos en haar dochter die terug ging naar de Goede Herder, Velp.
Dit was een uitzending gemaakt nav. de film De Magdalene Sisters (over Ierland) en de vraag hoe dat in Nederland zat.
Rond dat programma werd er - ik denk voor de eerste maal - via het internet gediscussieerd.
Een aantal vrouwen die zelf ooit in de Goede Herder waren, en een aantal vrouwen (ik meen ook een enkele man, maar ik kan me vergissen)
Hoewel je (ik in ieder geval) het je nauwelijks meer kunt voorstellen met alles wat er de afgelopen jaren inmiddels al bekend is geworden: allerlei mensen waren knap geschokt door dat programma.
Een paar weken later kwam de RKK met haar programma Soeterbeeck en een antwoord hierop.
4 deelnemers die hun visie/deskundigheid konden vertellen of wij in Nederland dergelijke situaties als de in de Magdalene Sisters getoond ook hadden gehad.
1 vrouw die eerst in Zoeterwoude, later in Velp had gezeten, en in de 1e discussie positief de zusters had verdedigd op grond van haar ervaringen, deed hieraan mee.
Naast een directeur van het vroegere Zetten en een dame die vertelde hoe bewoners nu om kunnen gaan met hun belangen en inspraak zouden hebben, was meen ik Mevrouw Marjet Derks (het kan ook Mevr. José Eijt zijn geweest) de andere deskundige. (zowel Mevr. Eijt als Mevr. Derks zijn collega onderzoekers/schrijvers van Mevr. Monteiro )
Medewerking die ik wil hebben is de tekst van die 2 discussies.
In die discussie werd in mijn herinnering door in naam van Mevr. Monteiro en Mevrouw Derks naar mijn mening niet alleen geprobeerd - let op mijn mening je kunt er dus best anders over denken - "sympathie" voor de zusters van de Goede Herder te krijgen door de Magdalene Sisters film als niet serieus te nemen informatie af te doen er zijn vooral - door de manier - waarop die discussies door "deskundigen" gedaan werd ( "deskundigen", want ze hadden nooit onderzoek gepleegd! dus waren net zo deskundig als de visboer op de hoek of de gemeenteraad in Zoeterwoude in de discussies over die plakkette ) mensen, vrouwen, vroegere bewoonsters, opnieuw emotioneel gechanteerd hun mond dicht te houden.
Verschillende onder jullie hebben dit ook wel eens genoemd.
Mevr. Marit Monteiro's naam is hieraan verbonden.
Maar wat niemand kon voorzien is dus nu deze discussies - die toch al idiote gevolgen hebben gehad - ook nog eens mee zouden gaan spelen met de mogelijkheden en de noodzakelijke afrekening met het verleden.
Mevrouw Marit Monteiro's naam is hier - terecht of niet - mee verbonden, zij maakt deel uit van de Commissie Deetman en is dus ook betrokken bij die Commissie Samson.
Wij hebben belangen bij het goed werken van die Commissie Deetman. Vrouwen (en hun kinderen) vanuit de Goede Herder, maar ook vanuit de zusters van de Voorzienigheid en de netwerken die daar rondom bestaan.
Het is beroerd genoeg dat veel te weinig mensen zich bezig (hebben ge-)houden met meiden/vrouwen in die kinderbescherming, en op geen manier mag dat belang geschaadt worden door de ingewikkeldheid en de risico''s van netwerken.
Wie dan ook moet zich nu eindelijk eens vrij kunnen voelen.
Dat geldt óók voor onderzoekers, ook Mevr. Monteiro heeft daar belang bij.
Bovendien is het internet inmiddels knap grimmig - niet alleen rond de kerk - en bepaald niet meer dat wat het was en mogelijk was in 2003.
Niemand schiet iets op met geleuter dat niet open boven water komt.
Bij deze dan dus maar.
Maar wat mij betreft liever met de discussies er gewoon open bij.
Ook ik kan tenslotte giga uit mijn nek kletsen.
Het is mij bekend, er is genoeg over gesproken binnen allerlei netwerkjes dat ook een aantal Goede Herderinnen copietjes hebben van deze internet discussies.
Ik heb de afgelopen jaren hier al verschillende malen om gevraagd, ook via de kringen van de Goede Herderinnen.
Daarom nogmaals de vraag: wie heeft er nog een copie van deze discussies?
Ik niet!
Ik heb dat materiaal in diepe walging (die - let op!! niet Mevr. Monteiro zélf betrof) vernietigd toen ik dat nodig had.
Gelukkig wel, mijn walging was en is belangrijker dan een of ander historisch onderzoek, want gaat over mij en mijn leven, de bestaande realiteit. Onderzoeken - in het belang van ons allemaal - niet!
Maar erg handig is dat nu dus niet. We hebben het nu gezamelijk nodig, dat materiaal hoort bij wat er nu op tafel moet komen.
Zeker over de Goede Herder en haar bewoonsters.
Daarom: wie heeft er nog een kopietje?
Wanneer je geen zin hebt mij die copietjes te sturen, uitstekend, leg ze dan ergens anders op tafel(graag een copietje naar de commissie!)
Maar laat ook hierover duidelijkheid en verder geen geleuter meer zijn.
Meer dan dit en deze openheid vind ik het dus ook niet mijn zaak,
Behalve nog een dringend wat gij niet wilt dat U geschied, doe dat ook een ander niet! verzoek:
Uit contacten is duidelijk dat de Roos, Heilig Vuur, hele duidelijke keuzes maakt over het NIET openbaar ter beschikking zijn van de documentaire. Respecteer die keuzes dus. Haar keuzes om aan die documentaire mee te werken, waardoor deze mogelijk werd, waren voor velen belangrijk, heb dus het boerenfatsoen - zelf - rekening met die door haar gemaakte keuzes en deze te blijven respecteren ook in eigen facebook netwerken etc!
oh, enne uh, dit was lastig schrijven op een verkeerd moment, dus het kan best zijn dat ik dit op een later moment herschrijf. Mijn vrijheid , maar mijn keuze over openheid en dus het verzoek om je medewerking blijft hetzelfde!
Dat herschrijven deed ik dus nu, 12-9-2010.
En dat
Niemand heeft het recht de ander, om welke reden dan ook, de toegang tot en de kennis van haar/zijn (eigen) verleden te ontzeggen!
vind ik nog veel hartgrondiger dan ik al deed!
In ieder geval bedankt.
Ik heb geen zin in welke discussie dan ook over het wetenschappelijk werk van Mevr. Monteiro. Heel simpel: ik ben geen wetenschapper, en Mevrouw Monteiro steekt als wetenschapper mij tussen het fluiten door dan ook zonder enig probleem in haar broekzak.
Bovendien is de Commissie Deetman mijn verantwoordelijkheid niet, daarmee dus ook haar deelname hieraan niet.
Maar die commissie Deetman gaat ons allemaal, op verschillende manieren, natuurlijk wel aan, wanneer we willen dat RKK verleden maar eens duidelijk wordt.
Daarmee kom je dus wel op vragen rond Mevrouw Monteiro uit.
Vanzelfsprekend, zij heeft zich als een van de veel te weinigen bezig gehouden met niet alleen Congregaties maar ook met vrouwen geschiedenis.
Zij heeft aktief bijgedragen aan het beeld wat er in Nederland bestond en nog bestaat over het RKK verleden. Dus ook ons verleden.
Mevr. Monteiro - en niet alleen zij - heeft zich bovendien druk bezig gehouden met RK vrouwen. Dus met Zorg. En dus ons verleden.
Daarmee met ons heden én toekomst.
Daarom je medewerking gevraagd.
Er zijn augustus/najaar 2003 verschillende internetdiscussies geweest
1 nav de documentaire/uitzending die Heilig Vuur maakte met Roos en haar dochter die terug ging naar de Goede Herder, Velp.
Dit was een uitzending gemaakt nav. de film De Magdalene Sisters (over Ierland) en de vraag hoe dat in Nederland zat.
Rond dat programma werd er - ik denk voor de eerste maal - via het internet gediscussieerd.
Een aantal vrouwen die zelf ooit in de Goede Herder waren, en een aantal vrouwen (ik meen ook een enkele man, maar ik kan me vergissen)
Hoewel je (ik in ieder geval) het je nauwelijks meer kunt voorstellen met alles wat er de afgelopen jaren inmiddels al bekend is geworden: allerlei mensen waren knap geschokt door dat programma.
Een paar weken later kwam de RKK met haar programma Soeterbeeck en een antwoord hierop.
4 deelnemers die hun visie/deskundigheid konden vertellen of wij in Nederland dergelijke situaties als de in de Magdalene Sisters getoond ook hadden gehad.
1 vrouw die eerst in Zoeterwoude, later in Velp had gezeten, en in de 1e discussie positief de zusters had verdedigd op grond van haar ervaringen, deed hieraan mee.
Naast een directeur van het vroegere Zetten en een dame die vertelde hoe bewoners nu om kunnen gaan met hun belangen en inspraak zouden hebben, was meen ik Mevrouw Marjet Derks (het kan ook Mevr. José Eijt zijn geweest) de andere deskundige. (zowel Mevr. Eijt als Mevr. Derks zijn collega onderzoekers/schrijvers van Mevr. Monteiro )
Medewerking die ik wil hebben is de tekst van die 2 discussies.
In die discussie werd in mijn herinnering door in naam van Mevr. Monteiro en Mevrouw Derks naar mijn mening niet alleen geprobeerd - let op mijn mening je kunt er dus best anders over denken - "sympathie" voor de zusters van de Goede Herder te krijgen door de Magdalene Sisters film als niet serieus te nemen informatie af te doen er zijn vooral - door de manier - waarop die discussies door "deskundigen" gedaan werd ( "deskundigen", want ze hadden nooit onderzoek gepleegd! dus waren net zo deskundig als de visboer op de hoek of de gemeenteraad in Zoeterwoude in de discussies over die plakkette ) mensen, vrouwen, vroegere bewoonsters, opnieuw emotioneel gechanteerd hun mond dicht te houden.
Verschillende onder jullie hebben dit ook wel eens genoemd.
Mevr. Marit Monteiro's naam is hieraan verbonden.
Maar wat niemand kon voorzien is dus nu deze discussies - die toch al idiote gevolgen hebben gehad - ook nog eens mee zouden gaan spelen met de mogelijkheden en de noodzakelijke afrekening met het verleden.
Mevrouw Marit Monteiro's naam is hier - terecht of niet - mee verbonden, zij maakt deel uit van de Commissie Deetman en is dus ook betrokken bij die Commissie Samson.
Wij hebben belangen bij het goed werken van die Commissie Deetman. Vrouwen (en hun kinderen) vanuit de Goede Herder, maar ook vanuit de zusters van de Voorzienigheid en de netwerken die daar rondom bestaan.
Het is beroerd genoeg dat veel te weinig mensen zich bezig (hebben ge-)houden met meiden/vrouwen in die kinderbescherming, en op geen manier mag dat belang geschaadt worden door de ingewikkeldheid en de risico''s van netwerken.
Wie dan ook moet zich nu eindelijk eens vrij kunnen voelen.
Dat geldt óók voor onderzoekers, ook Mevr. Monteiro heeft daar belang bij.
Bovendien is het internet inmiddels knap grimmig - niet alleen rond de kerk - en bepaald niet meer dat wat het was en mogelijk was in 2003.
Niemand schiet iets op met geleuter dat niet open boven water komt.
Bij deze dan dus maar.
Maar wat mij betreft liever met de discussies er gewoon open bij.
Ook ik kan tenslotte giga uit mijn nek kletsen.
Het is mij bekend, er is genoeg over gesproken binnen allerlei netwerkjes dat ook een aantal Goede Herderinnen copietjes hebben van deze internet discussies.
Ik heb de afgelopen jaren hier al verschillende malen om gevraagd, ook via de kringen van de Goede Herderinnen.
Daarom nogmaals de vraag: wie heeft er nog een copie van deze discussies?
Ik niet!
Ik heb dat materiaal in diepe walging (die - let op!! niet Mevr. Monteiro zélf betrof) vernietigd toen ik dat nodig had.
Gelukkig wel, mijn walging was en is belangrijker dan een of ander historisch onderzoek, want gaat over mij en mijn leven, de bestaande realiteit. Onderzoeken - in het belang van ons allemaal - niet!
Maar erg handig is dat nu dus niet. We hebben het nu gezamelijk nodig, dat materiaal hoort bij wat er nu op tafel moet komen.
Zeker over de Goede Herder en haar bewoonsters.
Daarom: wie heeft er nog een kopietje?
Wanneer je geen zin hebt mij die copietjes te sturen, uitstekend, leg ze dan ergens anders op tafel(graag een copietje naar de commissie!)
Maar laat ook hierover duidelijkheid en verder geen geleuter meer zijn.
Meer dan dit en deze openheid vind ik het dus ook niet mijn zaak,
Behalve nog een dringend wat gij niet wilt dat U geschied, doe dat ook een ander niet! verzoek:
Uit contacten is duidelijk dat de Roos, Heilig Vuur, hele duidelijke keuzes maakt over het NIET openbaar ter beschikking zijn van de documentaire. Respecteer die keuzes dus. Haar keuzes om aan die documentaire mee te werken, waardoor deze mogelijk werd, waren voor velen belangrijk, heb dus het boerenfatsoen - zelf - rekening met die door haar gemaakte keuzes en deze te blijven respecteren ook in eigen facebook netwerken etc!
oh, enne uh, dit was lastig schrijven op een verkeerd moment, dus het kan best zijn dat ik dit op een later moment herschrijf. Mijn vrijheid , maar mijn keuze over openheid en dus het verzoek om je medewerking blijft hetzelfde!
Dat herschrijven deed ik dus nu, 12-9-2010.
En dat
Niemand heeft het recht de ander, om welke reden dan ook, de toegang tot en de kennis van haar/zijn (eigen) verleden te ontzeggen!
vind ik nog veel hartgrondiger dan ik al deed!
In ieder geval bedankt.
zondag 16 mei 2010
Deetman, de bisschoppen én de Konferentie Nederlandse Religieuzen hebben gesproken, laten we aan het werk gaan, dames
(toegevoegd 17-5)
Wanneer door verjaring aangifte bij de politie niet mogelijk is, is het in overleg met de bureau zedenpolitie wél mogelijk om -na een intake - een melding te doen.
Er volgt géén opsporing.
Er volgt géén opsporing.
Het gesprek waarin je je verhaal doet van datgene waarvan je aangifte had willen doen wordt opgenomen, op een CD gebrand en in een kluis bewaard.
Je krijgt zélf geen kopietje.
De comissie Deetman, of wie daartoe bevoegd is c.q. toestemming krijgt, kan met het computerregistratie-nummer (op mijn scan hier van mijn volgende stap tbv mijn privacy dus weggehaald) in de justitiecomputer wél opvragen.
Mocht er nog iemand over denken en willen weten hoe dat dan was:
In praktijk heeft dit bij mij betekent dat ik begin mei een langdurig telefonisch gesprek heb gehad met Bureau Zedenpolitie. Wat mij daarbij trof was hun correct optreden maar vooral het geinformeerd zijn. Ik werd dan ook direct doorgestuurd naar Hulp en Recht en naar het Ikon, waarbij ik te horen kreeg dat zij al veel telefoontjes hadden gekregen, allemaal doorgestuurd dus...
Het zou me weinig hebben verbaasd dat, mocht ik daar verder op in zijn gegaan, ik ook doorgestuurd had kunnen worden naar een van de via de pers bekende slachtoffer organisaties.
Het kostte even moeite duidelijk te maken dat ik nu al jarenlang bezig ben geweest met klachtenprocedures, waaronder bij een advocaat en wist van de verjaring en o.a al 2 maal een klacht had geprobeerd in te dienen bij Hulp en Recht, en ik nu een andere weg wilde gezien de uitspraken van de minister en de eventuele commissie Deetman.
Hierop werd een afspraak gemaakt. (die ik overigens verschoof omdat ik het buitengewoon moeilijk vond en niet erg snugger was geweest, ik was vergeten dat diezelfde middag Heer Deetman met zijn voorstel zou komen, een voor mij niet bepaald ontspannen dag dus)
Als bekend was de afspraak met 2 dames.
Het was een goede confrontatie.
Niet alleen waren zij (veel) jonger, zij kenden het wereldje waarover ik sprak niet, maar zij kenden hun vak.
En ik mijn verhaal.
Die combinatie was bijzonder en voor mij erg zinvol, vruchtbaar.
Het heeft mij meer dan goed gedaan dankzij die procedure - elke club of instantie heeft nu eenmaal zijn eigen doelen, procedures en werkwijze - op die wijze met mijn persoonlijke verhaal en (mede door hun leeftijd) die samenleving (destijds) en de gevolgen ervan geconfronteerd te worden.
Hoewel het bepaald niet makkelijk was is de mededeling dat het mij meer dan goed heeft gedaan zwak uitgedrukt.
Ik ben bovendien erg blij dat ik het alleen heb gedaan!
(Hoewel er zeker ook de mogelijkheid geboden werd iemand mee te nemen)
(Hoewel er zeker ook de mogelijkheid geboden werd iemand mee te nemen)
Die drempel waar je over heen moet werd door het optreden van de politie vooraf aan de telefoon, de openheid ook bij het opschuiven van de afspraak, de ontvangst en het begin van het gesprek op een correcte en wat mij betreft goede manier - voor zo ver dat mogelijk is - weggehaald.
Wat rest is slechts jouw keus, mijn oordeel.Mijn beargumenteerd NEE zeggen als burger in mijn samenleving: dit mág niet!
Maar het betekende ook de confrontatie met dat juridisch recht - of dat nu kerkelijk of burgerlijk recht is - niet hetzelfde is, of dezelfde accenten legt, als jij als persoon.
Kortom, daarmee ook een concreet antwoord op Stars eerdere negatief zijn over die commissie Deetman, mocht je deze procedure overwegen mijn conclussies:
Of er nu een Commissie Deetman, Hulp en Recht, of van het ministerie speciaal voor de kinderbescherming is, en er zullen zonder enige twijfel de komende jaren nog wel meer onderzoeken komen,
ik vind dit een bijzonder belangrijk instrument om wat er gebeurt is in die tehuizen en rond (seksueel) geweld waarmee wij als kind te maken kregen boven water te krijgen en daarop je eigen antwoord te vinden, dat antwoord te geven.
Onafhankelijk van welke commissie of club -al dan niet wetenschappers - dan ook.
Wat er dan verder mee gebeurd?
Dat weet ik nog niet, misschien wel helemaal niks.
Ik leef nu eenmaal in een samenleving die een heel veel andere prioriteiten heeft -we weten nauwelijks wat er zich op dit moment in de jeugdzorg afspeelt - men zit bepaalt niet te wachten op de rotzooi van jaren geleden.
Maar dan nog heb ik mijn keuze gemaakt en die kenbaar gemaakt ook.
Dat was (en is nog :-) ) bevrijdend.
Om nog een andere reden ook.
Onafhankelijk van welke commissie of club -al dan niet wetenschappers - dan ook.
Wat er dan verder mee gebeurd?
Dat weet ik nog niet, misschien wel helemaal niks.
Ik leef nu eenmaal in een samenleving die een heel veel andere prioriteiten heeft -we weten nauwelijks wat er zich op dit moment in de jeugdzorg afspeelt - men zit bepaalt niet te wachten op de rotzooi van jaren geleden.
Maar dan nog heb ik mijn keuze gemaakt en die kenbaar gemaakt ook.
Dat was (en is nog :-) ) bevrijdend.
Om nog een andere reden ook.
Dat (seksueel) geweld is niet toegepast op ons als groep, maar op individuele mensen.
Door individuele mensen. Al dan niet met gebruik making van anderen in een situatie.
Van vrouwtje (of mannetje) A of B op jou. Op mij.
Waarbij die groep (Congregatieregels (infaltititeit en het zwijgen) en mogelijkheden (isolement), zelfs de leefgroep natuurlijk wél gebbruikt kon worden.
Wat ik van deze procedure en de werkwijze goed vind is dat het je dwingt tot dat persoonlijke verhaal. (Wat Hulp en Recht bv - om hele andere reden - wel zegt te doen, maar in praktijk niet deed).
Wat ik van deze procedure en de werkwijze goed vind is dat het je dwingt tot dat persoonlijke verhaal. (Wat Hulp en Recht bv - om hele andere reden - wel zegt te doen, maar in praktijk niet deed).
En daarmee is het een bevrijdende procedure.
Bevrijdend - in ieder geval voor mij - maar het betekent wél dat je heel erg veel en voor heel velen heel zwaar voorwerk zal moeten doen.
Om je eigen individuele verhaal te (kunnen) kennen. Over vrouwtje (of mannetje) A of B.
Dat kan geen wetenschapper voor je doen. Maar ook geen lotgenoot!
Laat staan Justitie.
Maar er zijn wel normen die je kunt krijgen. Zoals er hulp mogelijk is bij bij dat zware voorwerk, en het meer dan hoog tijd is dat die er, zonder allerlei ideologisch en politiek gemekker, eindelijk eens komt.
In de ons omringende Europeese landen wordt heel concreet gewerkt, ook door Kerken en Staat dergelijke -ook daar - noodzakelijke gebleken (deel)oplossingen.
Er is geen enkele noodzaak om in Nederland het wiel opnieuw uit te vinden.
Integendeel, er zijn en waren noodzakelijke wielen die alleen niet gebruikt konden worden!
In dat rijtje van wielen hoort deze procedure thuis.
Nog eens even op zijn Nederlands het wiel gaan uitvinden vind ik ronduit een belachelijke aanfluiting en een demonstratie van desinteresse en minachting en andere belangen die er spelen.
Laat er overigens geen misverstand over zijn: ook gemekker en gezeur in afgesloten gemeenschapjes over wat iemand wel en niet mag zeggen, en wie nu weer ruzie heeft met wie, levert dergelijke wielen niet op.
In de ons omringende Europeese landen wordt heel concreet gewerkt, ook door Kerken en Staat dergelijke -ook daar - noodzakelijke gebleken (deel)oplossingen.
Er is geen enkele noodzaak om in Nederland het wiel opnieuw uit te vinden.
Integendeel, er zijn en waren noodzakelijke wielen die alleen niet gebruikt konden worden!
In dat rijtje van wielen hoort deze procedure thuis.
Nog eens even op zijn Nederlands het wiel gaan uitvinden vind ik ronduit een belachelijke aanfluiting en een demonstratie van desinteresse en minachting en andere belangen die er spelen.
Laat er overigens geen misverstand over zijn: ook gemekker en gezeur in afgesloten gemeenschapjes over wat iemand wel en niet mag zeggen, en wie nu weer ruzie heeft met wie, levert dergelijke wielen niet op.
Oftewel: In mijn samenleving wens ik individuele mensen- en vooral kinderrechten.
Daarvoor is deze procedure een minstens interessant en voor mij goed instrument.
Zeker niet minder, maar ook niet meer dan dat.
Deze procedure kan bovendien voor onderzoek zinnige informatie opleveren.
Inderdaad aan wetenschappers en denken over Zorg, over wat er niet in archieven staat of ooit stond. Wat mij persoonlijk betreft: op naar de volgende stap dus
En dat erover denken graag met anderen samen. Onze ervaringen zijn belangrijk, niet alleen voor je eigen rechten en kennis.
En dat erover denken graag met anderen samen. Onze ervaringen zijn belangrijk, niet alleen voor je eigen rechten en kennis.
Ook op andere terreinen, soms misschien wel heel onverwachte: gisteren las ik over de verschillende akties voor gratis maandverband voor meiden in Afrika, waarom dat voor hun onderwijs én hun veiligheid nodig is.
Wat denk jij, had dat benul er niet al jaren geleden kunnen liggen?
vrijdag 7 mei 2010
Een bossie, een bossie; dat is één, en dat is twee ...
vrijdag 16 april 2010
One day you finally knew
what you had to do,
and began,
though the voices around you
kept shouting
their bad advice--
though the whole house
began to tremble
and you felt the old tug
at your ankles.
"Mend my life!"
each voice cried.
But you didn't stop.
You knew what you had to do,
though the wind pried
with its stiff fingers
at the very foundations,
though their melancholy
was terrible.
It was already late
enough, and a wild night,
and the road full of fallen
branches and stones.
But little by little,
as you left their voices behind,
the stars began to burn
through the sheets of clouds,
and there was a new voice
which you slowly
recognized as your own,
that kept you company
as you strode deeper and deeper
into the world,determined to do
the only thing you could do--
determined to save
the only life you could save.
Mary Oliver’s The Journey
1986 volume Dream Work
what you had to do,
and began,
though the voices around you
kept shouting
their bad advice--
though the whole house
began to tremble
and you felt the old tug
at your ankles.
"Mend my life!"
each voice cried.
But you didn't stop.
You knew what you had to do,
though the wind pried
with its stiff fingers
at the very foundations,
though their melancholy
was terrible.
It was already late
enough, and a wild night,
and the road full of fallen
branches and stones.
But little by little,
as you left their voices behind,
the stars began to burn
through the sheets of clouds,
and there was a new voice
which you slowly
recognized as your own,
that kept you company
as you strode deeper and deeper
into the world,determined to do
the only thing you could do--
determined to save
the only life you could save.
Mary Oliver’s The Journey
1986 volume Dream Work
woensdag 24 maart 2010
dinsdag 23 maart 2010
De obsessie van de kerk met het sex leven van mensen
The Irish Times - Tuesday, March 23, 2010
Letter omits 'obsession with sex lives'
ÁINE de PAOR
Letter omits 'obsession with sex lives'
ÁINE de PAOR
PRIEST RESPONSE: A LIMERICK-based priest has criticised Pope Benedict’s letter for not addressing what he said was the part played by the church in creating abusers through its teaching on sexuality.
Fr Adrian Egan, head the Redemptorist order in Limerick, added he would not welcome the proposed Apostolic Visitation if this took the form of similar Vatican probes.
“There was no recognition that the church has had a huge obsession with the sexual lives of people and no recognition of how this has contributed to the development of sexually dysfunctional people,” said Fr Egan.
“A small number have been more seriously affected – and that stuff gets acted out in the most awful ways such as in the abuse of children.”
The Redemptorist rector said there were some glaring omissions in the letter. “The church is the most male dominated institution in the world and there was no reference to the role of women.
zaterdag 20 maart 2010
Spring is in the air en mijn excuses aan Star ook!
"Goh ik heb wel nu nog lol dat ik die klos,dat zware ding aan steel door hun kapel heb laten botten en ik heb hun kerkbanken gezegend met ,t water van ,t wijwatervat,dit werd naar mijn idee gevuld met de trane van de meisjes."
(Star, 19-3-2010)
Star, prachtig gek mens, mijn excuses.
Ik schreef: Nu ben ik natuurlijk moeder overste niet, maar uh volgens mij heb jij géén roeping tot non worden.
En heb je die nooit gehad ook!
Dat was een vergissing, eerwaarde moeder!
Ken je de zevensprong nog? je danste een paar nummers verder dan ik.
Dus had niet door dat jij ondertussen het celibaat en die kloosters al had opgeheven. Maar jij bent dan ook véél ouder dan ik ;-)
Mal gek mens, dank je wel voor het delen van je regendruppels met de schoonheid van je woede. Je bent prachtig en je wijwater erbij!
Misschien kunnen met al die handen spoken, stapje voor stapje gewoon weer mensen worden. Dode mensen! Ze zijn er niet meer.
Jij wel. Gelukkig wel.
Vangen die crocussen!
van Inge
Uit de brief van de Paus aan Ierland
27 maart: de Engelse tekst dankzij RK Documenten.nl kunnen vervangen door de
Nederlandse tekst. Waarvoor mijn zeer gewaardeerde dank!
...
Tot de slachtoffers van misbruik en hun families
6 U hebt verschrikkelijk geleden en dat spijt mij werkelijk. Ik weet dat niets het kwaad ongedaan kan maken dat u hebt geleden. Uw vertrouwen is beschaamd en uw waardigheid geschonden. Velen van u hebben ervaren dat, toen u voldoende moed had om te spreken over wat u was overkomen, niemand naar u luisterde.
Degenen onder u die het slachtoffer van misbruik zijn geweest in internaten, moeten hebben gevoeld dat er geen manier was om aan het lijden te ontkomen.
Het is begrijpelijk dat u het moeilijk vindt te vergeven of met de Kerk te worden verzoend.
Namens haar breng ik openlijk de schaamte en de spijt tot uitdrukking die wij allen voelen. Tegelijkertijd vraag ik u om de hoop niet te verliezen.
In de gemeenschap van de Kerk ontmoeten wij Jezus Christus, Hijzelf was slachtoffer van onrecht en zonde. Evenals u draagt Hij nog steeds de wonden van zijn onrechtvaardig lijden.
Hij begrijpt de diepte van uw smart en de voortdurende uitwerking ervan op uw leven en relaties met anderen, uw relatie met de Kerk inbegrepen.
Ik weet dat enkelen van u het moeilijk vinden zelfs een kerk binnen te gaan na wat er is gebeurd.
Echter, dezelfde wonden van Christus, die zijn veranderd door zijn heilzaam lijden, zijn de instrumenten waardoor de macht van het kwaad is gebroken en wij worden herboren tot het leven en de hoop.
Ik geloof – ook in de donkerste en meest hopeloze omstandigheden - vast in de helende kracht van zijn opofferende liefde, die bevrijding en de belofte van een nieuw begin brengt.
Nu ik mij tot u wend als herder, die bezorgd is om het welzijn van alle kinderen van God, vraag ik u nederig na te denken over wat ik u heb gezegd.
Ik bid dat u, wanneer u nadert tot Christus en aan het leven van zijn Kerk deelneemt - een Kerk, gezuiverd door boetedoening en vernieuwd in de herderlijke liefde - ertoe kunt komen de eindeloze liefde van Christus voor ieder van u opnieuw te ontdekken.
Ik vertrouw erop dat u op deze wijze in staat zult zijn verzoening, diepe innerlijke genezing en vrede te vinden.
Tot de priesters en religieuzen die kinderen hebben misbruikt
7 U hebt het vertrouwen dat in u werd gesteld door onschuldige jongeren en hun ouders, geschonden. U moet hiervoor verantwoording afleggen voor de almachtige God, evenals voor de daartoe bevoegde rechtbanken. U hebt de achting van het volk van Ierland verloren en smaad en schande gebracht over uw medebroeders. Wie onder u priester is, heeft de heiligheid van het heilige Wijdingssacrament, waarin Christus zich in ons en onze handelingen tegenwoordig stelt geschonden.
Samen met de enorme schade die de slachtoffers is toegebracht, is er grote schade berokkend aan de Kerk en het publieke beeld van het priesterschap en het religieuze leven.
Ik spoor u aan uw geweten te onderzoeken, uw verantwoordelijkheid voor de zonden die u hebt bedreven op u te nemen en nederig uw spijt te betuigen. Oprechte spijt opent de deur naar Gods vergeving en de genade van ware beterschap. Door te bidden en boete te doen voor hen die u hebt gekrenkt, moet u trachten uw handelingen weer goed te maken. Het heilzame offer van Christus heeft de kracht zelfs de zwaarste zonde te vergeven en ook uit het verschrikkelijkste het goede voort te brengen. Tegelijkertijd eist Gods gerechtigheid dat wij verantwoording van onze daden afleggen zonder iets te verbergen. Erkent openlijk uw schuld, onderwerpt u aan de eisen van de gerechtigheid, maar wanhoopt niet aan de barmhartigheid van God.
Tot de ouders
8 U bent ten diepste geschokt toen u de verschrikkelijke dingen moest vernemen die plaatsvonden in een omgeving die de veiligste van allemaal had moeten zijn.
In de wereld van vandaag is het niet gemakkelijk een thuis te stichten en kinderen op te voeden.
Zij verdienen het bemind en gewenst op te groeien in een veilige omgeving, met een sterk gevoel voor hun identiteit en hun waarde. Zij hebben er recht op om te worden opgevoed in authentieke, morele waarden, die geworteld zijn in de waardigheid van de menselijke persoon, om te worden geïnspireerd door ons katholiek geloof en manieren van gedrag en houding te leren die hen brengen tot een gezond zelfrespect en een duurzaam geluk.
Deze edele en veeleisende taak wordt op de eerste plaats aan u, hun ouders, toevertrouwd.
Ik spoor u aan uw aandeel hierin op u te nemen om de best mogelijke zorg voor de kinderen te garanderen, zowel in huis als in de maatschappij in het algemeen.
De Kerk zal van haar kant de maatregelen die de laatste jaren zijn genomen om de jongeren te beschermen in de omgeving van parochie en school, in praktijk brengen.
Weest u ervan verzekerd dat ik, terwijl u uw belangrijke verantwoordelijkheid neemt, u nabij ben en u de steun van mijn gebed bied.
...
From the Vatican, March 19th, 2010, on the Solemnity of Saint Joseph
BENEDICTUS PP. XVI
Nederlandse tekst. Waarvoor mijn zeer gewaardeerde dank!
...
Tot de slachtoffers van misbruik en hun families
6 U hebt verschrikkelijk geleden en dat spijt mij werkelijk. Ik weet dat niets het kwaad ongedaan kan maken dat u hebt geleden. Uw vertrouwen is beschaamd en uw waardigheid geschonden. Velen van u hebben ervaren dat, toen u voldoende moed had om te spreken over wat u was overkomen, niemand naar u luisterde.
Degenen onder u die het slachtoffer van misbruik zijn geweest in internaten, moeten hebben gevoeld dat er geen manier was om aan het lijden te ontkomen.
Het is begrijpelijk dat u het moeilijk vindt te vergeven of met de Kerk te worden verzoend.
Namens haar breng ik openlijk de schaamte en de spijt tot uitdrukking die wij allen voelen. Tegelijkertijd vraag ik u om de hoop niet te verliezen.
In de gemeenschap van de Kerk ontmoeten wij Jezus Christus, Hijzelf was slachtoffer van onrecht en zonde. Evenals u draagt Hij nog steeds de wonden van zijn onrechtvaardig lijden.
Hij begrijpt de diepte van uw smart en de voortdurende uitwerking ervan op uw leven en relaties met anderen, uw relatie met de Kerk inbegrepen.
Ik weet dat enkelen van u het moeilijk vinden zelfs een kerk binnen te gaan na wat er is gebeurd.
Echter, dezelfde wonden van Christus, die zijn veranderd door zijn heilzaam lijden, zijn de instrumenten waardoor de macht van het kwaad is gebroken en wij worden herboren tot het leven en de hoop.
Ik geloof – ook in de donkerste en meest hopeloze omstandigheden - vast in de helende kracht van zijn opofferende liefde, die bevrijding en de belofte van een nieuw begin brengt.
Nu ik mij tot u wend als herder, die bezorgd is om het welzijn van alle kinderen van God, vraag ik u nederig na te denken over wat ik u heb gezegd.
Ik bid dat u, wanneer u nadert tot Christus en aan het leven van zijn Kerk deelneemt - een Kerk, gezuiverd door boetedoening en vernieuwd in de herderlijke liefde - ertoe kunt komen de eindeloze liefde van Christus voor ieder van u opnieuw te ontdekken.
Ik vertrouw erop dat u op deze wijze in staat zult zijn verzoening, diepe innerlijke genezing en vrede te vinden.
Tot de priesters en religieuzen die kinderen hebben misbruikt
7 U hebt het vertrouwen dat in u werd gesteld door onschuldige jongeren en hun ouders, geschonden. U moet hiervoor verantwoording afleggen voor de almachtige God, evenals voor de daartoe bevoegde rechtbanken. U hebt de achting van het volk van Ierland verloren en smaad en schande gebracht over uw medebroeders. Wie onder u priester is, heeft de heiligheid van het heilige Wijdingssacrament, waarin Christus zich in ons en onze handelingen tegenwoordig stelt geschonden.
Samen met de enorme schade die de slachtoffers is toegebracht, is er grote schade berokkend aan de Kerk en het publieke beeld van het priesterschap en het religieuze leven.
Ik spoor u aan uw geweten te onderzoeken, uw verantwoordelijkheid voor de zonden die u hebt bedreven op u te nemen en nederig uw spijt te betuigen. Oprechte spijt opent de deur naar Gods vergeving en de genade van ware beterschap. Door te bidden en boete te doen voor hen die u hebt gekrenkt, moet u trachten uw handelingen weer goed te maken. Het heilzame offer van Christus heeft de kracht zelfs de zwaarste zonde te vergeven en ook uit het verschrikkelijkste het goede voort te brengen. Tegelijkertijd eist Gods gerechtigheid dat wij verantwoording van onze daden afleggen zonder iets te verbergen. Erkent openlijk uw schuld, onderwerpt u aan de eisen van de gerechtigheid, maar wanhoopt niet aan de barmhartigheid van God.
Tot de ouders
8 U bent ten diepste geschokt toen u de verschrikkelijke dingen moest vernemen die plaatsvonden in een omgeving die de veiligste van allemaal had moeten zijn.
In de wereld van vandaag is het niet gemakkelijk een thuis te stichten en kinderen op te voeden.
Zij verdienen het bemind en gewenst op te groeien in een veilige omgeving, met een sterk gevoel voor hun identiteit en hun waarde. Zij hebben er recht op om te worden opgevoed in authentieke, morele waarden, die geworteld zijn in de waardigheid van de menselijke persoon, om te worden geïnspireerd door ons katholiek geloof en manieren van gedrag en houding te leren die hen brengen tot een gezond zelfrespect en een duurzaam geluk.
Deze edele en veeleisende taak wordt op de eerste plaats aan u, hun ouders, toevertrouwd.
Ik spoor u aan uw aandeel hierin op u te nemen om de best mogelijke zorg voor de kinderen te garanderen, zowel in huis als in de maatschappij in het algemeen.
De Kerk zal van haar kant de maatregelen die de laatste jaren zijn genomen om de jongeren te beschermen in de omgeving van parochie en school, in praktijk brengen.
Weest u ervan verzekerd dat ik, terwijl u uw belangrijke verantwoordelijkheid neemt, u nabij ben en u de steun van mijn gebed bied.
...
From the Vatican, March 19th, 2010, on the Solemnity of Saint Joseph
BENEDICTUS PP. XVI
dinsdag 16 maart 2010
Cadeautje van Ruth Hopkins. Goede Herderinnen en de media
Ik ben door verschillende journalisten benaderd, dus ook de afgelopen weken.
Ik heb daar zelf om een aantal redenen niet aan meegewerkt.
Maar wanneer iemand wél mee zou willen werken, laat dit dan vooral even weten.
Ieder heeft haar eigen keuzes, vanzelfsprekend geef ik je contactgegevens bij zo'n vraag dan graag even door.
Maar heel concreet nu ligt er een vraag van een journaliste die ik erg serieus neem.
Zowel de vraag als de journaliste. Zij heet Ruth Hopkins, dochter van een Ierse vader.
Hier kun je een radio documentaire beluisteren, die ook voor mij persoonlijk nogal belangrijk is geweest bij een aantal dingen waar ik over loop/liep te denken.
Ook Ruth Hopkins is al jaren bezig met haar erdeel. En haar vak.
Ik heb het nodige van haar geleerd. Een cadeautje dus. Hoewel het uitpakken ervan niet zo simpel is.
Hieronder een artikel van haar uit Trouw en de Magdalenes.
Ruth nam een paar dagen geleden opnieuw contact op.
Wanneer er iemand is die eens met haar zou willen praten of aan het werk gaan, laat dat dan even weten. Ik heb haar toegezegd dan jullie even aan elkaar te koppelen.
Zie dus maar.
Maar vooral luister maar wanneer je deze documentaire niet kent.
Ik zou het zelf overigens ook erg leuk vinden hier reacties op te lezen.
Mijn reacties, ik vind eigenlijk dat die voor dit moment wel duidelijk genoeg te vinden zijn op mijn weblogs. Dus ik ga maar even niet naar lastige opschrijfwoorden zitten zoeken besloot ik na even zuchten met die brede grijns die ik vanmorgen weer eens van Star cadeau kreeg!
Star, jij, (en nog zo wat Goede Herderinnen) ik wist niet dat je zo mooi Iers sprak ;-)
Luister maar.
Een idee om je kinderen eens te vragen of zij wisten hoe goed je Iers is? ;-)
Oftewel: wees goed voor en voorzichtig met jezelf!
Ik merk het wel.
Cadeautje van Ruth dus.
Bedankt Ruth!
Ik heb daar zelf om een aantal redenen niet aan meegewerkt.
Maar wanneer iemand wél mee zou willen werken, laat dit dan vooral even weten.
Ieder heeft haar eigen keuzes, vanzelfsprekend geef ik je contactgegevens bij zo'n vraag dan graag even door.
Maar heel concreet nu ligt er een vraag van een journaliste die ik erg serieus neem.
Zowel de vraag als de journaliste. Zij heet Ruth Hopkins, dochter van een Ierse vader.
Hier kun je een radio documentaire beluisteren, die ook voor mij persoonlijk nogal belangrijk is geweest bij een aantal dingen waar ik over loop/liep te denken.
Ook Ruth Hopkins is al jaren bezig met haar erdeel. En haar vak.
Ik heb het nodige van haar geleerd. Een cadeautje dus. Hoewel het uitpakken ervan niet zo simpel is.
Hieronder een artikel van haar uit Trouw en de Magdalenes.
Ruth nam een paar dagen geleden opnieuw contact op.
Wanneer er iemand is die eens met haar zou willen praten of aan het werk gaan, laat dat dan even weten. Ik heb haar toegezegd dan jullie even aan elkaar te koppelen.
Zie dus maar.
Maar vooral luister maar wanneer je deze documentaire niet kent.
Ik zou het zelf overigens ook erg leuk vinden hier reacties op te lezen.
Mijn reacties, ik vind eigenlijk dat die voor dit moment wel duidelijk genoeg te vinden zijn op mijn weblogs. Dus ik ga maar even niet naar lastige opschrijfwoorden zitten zoeken besloot ik na even zuchten met die brede grijns die ik vanmorgen weer eens van Star cadeau kreeg!
Star, jij, (en nog zo wat Goede Herderinnen) ik wist niet dat je zo mooi Iers sprak ;-)
Luister maar.
Een idee om je kinderen eens te vragen of zij wisten hoe goed je Iers is? ;-)
Oftewel: wees goed voor en voorzichtig met jezelf!
Ik merk het wel.
Cadeautje van Ruth dus.
Bedankt Ruth!
donderdag 11 maart 2010
Eraan herinnerende
dat de Verenigde Naties in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens,hebben verkondigd dat kinderen recht hebben op bijzondere zorg en bijstand,
Ervan overtuigd
dat aan het gezin, als de kern van de samenleving en de natuurlijke omgeving voor de ontplooiing en het welzijn van al haar leden en van kinderen in het bijzonder, de nodige bescherming en bijstand dient te worden verleend opdat het zijn verantwoordelijkheden binnen de gemeenschap volledig kan dragen,
dat aan het gezin, als de kern van de samenleving en de natuurlijke omgeving voor de ontplooiing en het welzijn van al haar leden en van kinderen in het bijzonder, de nodige bescherming en bijstand dient te worden verleend opdat het zijn verantwoordelijkheden binnen de gemeenschap volledig kan dragen,
Erkennende
dat het kind, voor de volledige en harmonische ontplooiing van zijn persoonlijkheid, dient op te groeien in een gezin, in een sfeer van geluk,liefde en begrip,
dat het kind, voor de volledige en harmonische ontplooiing van zijn persoonlijkheid, dient op te groeien in een gezin, in een sfeer van geluk,liefde en begrip,
Overwegende
dat het kind volledig dient te worden voorbereid op het leiden vaneen zelfstandig leven in de samenleving, en dient te worden opgevoed in de geest van de in het Handvest der Verenigde Naties verkondigde idealen, en in het bijzonder in de geest van vrede, waardigheid, verdraagzaamheid, vrijheid,gelijkheid en solidariteit,
Indachtig dat,
zoals aangegeven in de Verklaring van de Rechten van het Kind,aangenomen door de Algemene Vergadering van 20 november 1959,
"het kind op grond van zijn lichamelijke en geestelijke onrijpheid bijzonderebescherming en zorg nodig heeft, met inbegrip van geëigende wettelijkebescherming, zowel vóórals na de geboorte"
zoals aangegeven in de Verklaring van de Rechten van het Kind,aangenomen door de Algemene Vergadering van 20 november 1959,
"het kind op grond van zijn lichamelijke en geestelijke onrijpheid bijzonderebescherming en zorg nodig heeft, met inbegrip van geëigende wettelijkebescherming, zowel vóórals na de geboorte"
zijn het volgende overeengekomen:
art.5
De Staten die partij zijn, eerbiedigen de verantwoordelijkheden, rechten en plichten van de ouders of, indien van toepassing, van de leden van de familie in ruimere zin of de gemeenschap al naar gelang het plaatselijk gebruik, van wettige voogden of anderen die wettelijk verantwoordelijk zijn voor het kind, voor het voorzien in passende leiding en begeleiding bij de uitoefening door het kind van de in dit Verdrag erkende rechten, op een wijze die verenigbaar is met de zich ontwikkelende vermogens van het kind.
art.141.
1. De Staten die partij zijn, eerbiedigen het recht van het kind op vrijheid van gedachte, geweten en godsdienst.
1. De Staten die partij zijn, eerbiedigen het recht van het kind op vrijheid van gedachte, geweten en godsdienst.
2. De Staten die partij zijn, eerbiedigen de rechten en plichten van de ouders en, indien van toepassing, van de wettige voogden, om het kind te leiden in de uitoefening van zijn of haar recht op een wijze die verenigbaar is met de zich ontwikkelende vermogens van het kind.
3. De vrijheid van eenieder zijn godsdienst of levensovertuiging tot uiting te brengen kan slechts in die mate worden beperkt als wordt voorgeschreven door de wet en noodzakelijk is ter bescherming van de openbare veiligheid, de openbare orde, de volksgezondheid of de goede zeden, of van de fundamentele rechten en vrijheden van anderen.
Uit: Universele Verklaring van de Rechten van het Kind.
maandag 26 oktober 2009
Cadeautjes van een paar goede herders en herderinnen Stichting Oud Zoetermeer. Plaquette Goede Herder Zoeterwoude 2
Met een hele brede grijns maar vooral een diepe buiging naar (de Hr. K. Baart van )
Sichting Oud-Zoetermeer.
Dank jullie wel!
Een goede kop is net als indrukwekkend goed herdersvolk nooit weg.
In 1992 werd in de gemeenteraad Zoeterwoude de zoveelste stap gezet in de discussie: wat moeten we met (de resten van) De Goede Herder, nu door de restanten van de muur die er ooit omheen stond.
De buurt was er al naar genoemd. Het pand bestond niet meer. Een deel van de muur nog wel, en was naar de barrebiesjes aan het gaan: het moment dat de gemeente(raad) zich er mee moet bemoeien dus.
Die discussie heeft - op verschillende manieren - tot 1996 geduurd.
Er komt nog een betere foto van de plaquette aan.
Informatie over wat er verder (het kraken) van het pand is gebeurd, zal ik de komende dagen online zetten.
Voor diegene die net als ik hikken met omrekeningen:
in 2008 was dat € 4 537.80, ook daar bestaan oplossingen voor.
Sichting Oud-Zoetermeer.
Dank jullie wel!
Een goede kop is net als indrukwekkend goed herdersvolk nooit weg.
In 1992 werd in de gemeenteraad Zoeterwoude de zoveelste stap gezet in de discussie: wat moeten we met (de resten van) De Goede Herder, nu door de restanten van de muur die er ooit omheen stond.
De buurt was er al naar genoemd. Het pand bestond niet meer. Een deel van de muur nog wel, en was naar de barrebiesjes aan het gaan: het moment dat de gemeente(raad) zich er mee moet bemoeien dus.
Die discussie heeft - op verschillende manieren - tot 1996 geduurd.
Er komt nog een betere foto van de plaquette aan.
Informatie over wat er verder (het kraken) van het pand is gebeurd, zal ik de komende dagen online zetten.
Voor diegene die net als ik hikken met omrekeningen:
in 2008 was dat € 4 537.80, ook daar bestaan oplossingen voor.
Abonneren op:
Posts (Atom)
