(toegevoegd 17-5)
Wanneer door verjaring aangifte bij de politie niet mogelijk is, is het in overleg met de bureau zedenpolitie wél mogelijk om -na een intake - een melding te doen.
Er volgt géén opsporing.
Er volgt géén opsporing.
Het gesprek waarin je je verhaal doet van datgene waarvan je aangifte had willen doen wordt opgenomen, op een CD gebrand en in een kluis bewaard.
Je krijgt zélf geen kopietje.
De comissie Deetman, of wie daartoe bevoegd is c.q. toestemming krijgt, kan met het computerregistratie-nummer (op mijn scan hier van mijn volgende stap tbv mijn privacy dus weggehaald) in de justitiecomputer wél opvragen.
Mocht er nog iemand over denken en willen weten hoe dat dan was:
In praktijk heeft dit bij mij betekent dat ik begin mei een langdurig telefonisch gesprek heb gehad met Bureau Zedenpolitie. Wat mij daarbij trof was hun correct optreden maar vooral het geinformeerd zijn. Ik werd dan ook direct doorgestuurd naar Hulp en Recht en naar het Ikon, waarbij ik te horen kreeg dat zij al veel telefoontjes hadden gekregen, allemaal doorgestuurd dus...
Het zou me weinig hebben verbaasd dat, mocht ik daar verder op in zijn gegaan, ik ook doorgestuurd had kunnen worden naar een van de via de pers bekende slachtoffer organisaties.
Het kostte even moeite duidelijk te maken dat ik nu al jarenlang bezig ben geweest met klachtenprocedures, waaronder bij een advocaat en wist van de verjaring en o.a al 2 maal een klacht had geprobeerd in te dienen bij Hulp en Recht, en ik nu een andere weg wilde gezien de uitspraken van de minister en de eventuele commissie Deetman.
Hierop werd een afspraak gemaakt. (die ik overigens verschoof omdat ik het buitengewoon moeilijk vond en niet erg snugger was geweest, ik was vergeten dat diezelfde middag Heer Deetman met zijn voorstel zou komen, een voor mij niet bepaald ontspannen dag dus)
Als bekend was de afspraak met 2 dames.
Het was een goede confrontatie.
Niet alleen waren zij (veel) jonger, zij kenden het wereldje waarover ik sprak niet, maar zij kenden hun vak.
En ik mijn verhaal.
Die combinatie was bijzonder en voor mij erg zinvol, vruchtbaar.
Het heeft mij meer dan goed gedaan dankzij die procedure - elke club of instantie heeft nu eenmaal zijn eigen doelen, procedures en werkwijze - op die wijze met mijn persoonlijke verhaal en (mede door hun leeftijd) die samenleving (destijds) en de gevolgen ervan geconfronteerd te worden.
Hoewel het bepaald niet makkelijk was is de mededeling dat het mij meer dan goed heeft gedaan zwak uitgedrukt.
Ik ben bovendien erg blij dat ik het alleen heb gedaan!
(Hoewel er zeker ook de mogelijkheid geboden werd iemand mee te nemen)
(Hoewel er zeker ook de mogelijkheid geboden werd iemand mee te nemen)
Die drempel waar je over heen moet werd door het optreden van de politie vooraf aan de telefoon, de openheid ook bij het opschuiven van de afspraak, de ontvangst en het begin van het gesprek op een correcte en wat mij betreft goede manier - voor zo ver dat mogelijk is - weggehaald.
Wat rest is slechts jouw keus, mijn oordeel.Mijn beargumenteerd NEE zeggen als burger in mijn samenleving: dit mág niet!
Maar het betekende ook de confrontatie met dat juridisch recht - of dat nu kerkelijk of burgerlijk recht is - niet hetzelfde is, of dezelfde accenten legt, als jij als persoon.
Kortom, daarmee ook een concreet antwoord op Stars eerdere negatief zijn over die commissie Deetman, mocht je deze procedure overwegen mijn conclussies:
Of er nu een Commissie Deetman, Hulp en Recht, of van het ministerie speciaal voor de kinderbescherming is, en er zullen zonder enige twijfel de komende jaren nog wel meer onderzoeken komen,
ik vind dit een bijzonder belangrijk instrument om wat er gebeurt is in die tehuizen en rond (seksueel) geweld waarmee wij als kind te maken kregen boven water te krijgen en daarop je eigen antwoord te vinden, dat antwoord te geven.
Onafhankelijk van welke commissie of club -al dan niet wetenschappers - dan ook.
Wat er dan verder mee gebeurd?
Dat weet ik nog niet, misschien wel helemaal niks.
Ik leef nu eenmaal in een samenleving die een heel veel andere prioriteiten heeft -we weten nauwelijks wat er zich op dit moment in de jeugdzorg afspeelt - men zit bepaalt niet te wachten op de rotzooi van jaren geleden.
Maar dan nog heb ik mijn keuze gemaakt en die kenbaar gemaakt ook.
Dat was (en is nog :-) ) bevrijdend.
Om nog een andere reden ook.
Onafhankelijk van welke commissie of club -al dan niet wetenschappers - dan ook.
Wat er dan verder mee gebeurd?
Dat weet ik nog niet, misschien wel helemaal niks.
Ik leef nu eenmaal in een samenleving die een heel veel andere prioriteiten heeft -we weten nauwelijks wat er zich op dit moment in de jeugdzorg afspeelt - men zit bepaalt niet te wachten op de rotzooi van jaren geleden.
Maar dan nog heb ik mijn keuze gemaakt en die kenbaar gemaakt ook.
Dat was (en is nog :-) ) bevrijdend.
Om nog een andere reden ook.
Dat (seksueel) geweld is niet toegepast op ons als groep, maar op individuele mensen.
Door individuele mensen. Al dan niet met gebruik making van anderen in een situatie.
Van vrouwtje (of mannetje) A of B op jou. Op mij.
Waarbij die groep (Congregatieregels (infaltititeit en het zwijgen) en mogelijkheden (isolement), zelfs de leefgroep natuurlijk wél gebbruikt kon worden.
Wat ik van deze procedure en de werkwijze goed vind is dat het je dwingt tot dat persoonlijke verhaal. (Wat Hulp en Recht bv - om hele andere reden - wel zegt te doen, maar in praktijk niet deed).
Wat ik van deze procedure en de werkwijze goed vind is dat het je dwingt tot dat persoonlijke verhaal. (Wat Hulp en Recht bv - om hele andere reden - wel zegt te doen, maar in praktijk niet deed).
En daarmee is het een bevrijdende procedure.
Bevrijdend - in ieder geval voor mij - maar het betekent wél dat je heel erg veel en voor heel velen heel zwaar voorwerk zal moeten doen.
Om je eigen individuele verhaal te (kunnen) kennen. Over vrouwtje (of mannetje) A of B.
Dat kan geen wetenschapper voor je doen. Maar ook geen lotgenoot!
Laat staan Justitie.
Maar er zijn wel normen die je kunt krijgen. Zoals er hulp mogelijk is bij bij dat zware voorwerk, en het meer dan hoog tijd is dat die er, zonder allerlei ideologisch en politiek gemekker, eindelijk eens komt.
In de ons omringende Europeese landen wordt heel concreet gewerkt, ook door Kerken en Staat dergelijke -ook daar - noodzakelijke gebleken (deel)oplossingen.
Er is geen enkele noodzaak om in Nederland het wiel opnieuw uit te vinden.
Integendeel, er zijn en waren noodzakelijke wielen die alleen niet gebruikt konden worden!
In dat rijtje van wielen hoort deze procedure thuis.
Nog eens even op zijn Nederlands het wiel gaan uitvinden vind ik ronduit een belachelijke aanfluiting en een demonstratie van desinteresse en minachting en andere belangen die er spelen.
Laat er overigens geen misverstand over zijn: ook gemekker en gezeur in afgesloten gemeenschapjes over wat iemand wel en niet mag zeggen, en wie nu weer ruzie heeft met wie, levert dergelijke wielen niet op.
In de ons omringende Europeese landen wordt heel concreet gewerkt, ook door Kerken en Staat dergelijke -ook daar - noodzakelijke gebleken (deel)oplossingen.
Er is geen enkele noodzaak om in Nederland het wiel opnieuw uit te vinden.
Integendeel, er zijn en waren noodzakelijke wielen die alleen niet gebruikt konden worden!
In dat rijtje van wielen hoort deze procedure thuis.
Nog eens even op zijn Nederlands het wiel gaan uitvinden vind ik ronduit een belachelijke aanfluiting en een demonstratie van desinteresse en minachting en andere belangen die er spelen.
Laat er overigens geen misverstand over zijn: ook gemekker en gezeur in afgesloten gemeenschapjes over wat iemand wel en niet mag zeggen, en wie nu weer ruzie heeft met wie, levert dergelijke wielen niet op.
Oftewel: In mijn samenleving wens ik individuele mensen- en vooral kinderrechten.
Daarvoor is deze procedure een minstens interessant en voor mij goed instrument.
Zeker niet minder, maar ook niet meer dan dat.
Deze procedure kan bovendien voor onderzoek zinnige informatie opleveren.
Inderdaad aan wetenschappers en denken over Zorg, over wat er niet in archieven staat of ooit stond. Wat mij persoonlijk betreft: op naar de volgende stap dus
En dat erover denken graag met anderen samen. Onze ervaringen zijn belangrijk, niet alleen voor je eigen rechten en kennis.
En dat erover denken graag met anderen samen. Onze ervaringen zijn belangrijk, niet alleen voor je eigen rechten en kennis.
Ook op andere terreinen, soms misschien wel heel onverwachte: gisteren las ik over de verschillende akties voor gratis maandverband voor meiden in Afrika, waarom dat voor hun onderwijs én hun veiligheid nodig is.
Wat denk jij, had dat benul er niet al jaren geleden kunnen liggen?
11 opmerkingen:
ik vind het knap dat je het heb aan gegeven ik kan het niet kan er niet over praten doet teveel pijn
Dank je wel.
Is het misschien een idee hier (nog eens?)naar te kijken? http://player.omroep.nl/?aflID=10964297
Krijg je er van mij een liedje bij, 't is een kinderversie, je moet toch ergens beginnen :-) van
een dans van de Azoren.
Het was, goddank!, zo een logische stap na heel, heel veel jaren van schuifelen en zoeken naar waar ik in godshemelschristusnaam mijn voet voor de volgende stap toch neer kon zetten, precies omdat het zoveel pijn doet.
En ja ik ben er ook heel erg blij mee, of - misschien wel beter: ik was en ben nog eigenlijk stomverbaasd over wat het heeft betekent en ik absoluut niet had verwacht.
Ook voor jou: wees goed voor en dus voorzichtig met jezelf en vind de moed heel goed naar je pijn te luisteren zodat je eigen weg kunt blijven vinden.
Er ís geen andere.
http://www.youtube.com/watch?v=Aq18YplHaJg
Er zijn vertaalmogelijkheden op het net genoeg, dus daar kom je wel uit denk ik.
Wist je trouwens dat er ook plekken zijn waar een Maria met de inktpot staat? Dat is omdat niet iedereen kan lopen, praten, zingen laat staan dansen ;-)
Nogmaals bedankt!
Hoi anonieme,
Hopelijk gaat het weer een beetje met je, na al die maanden van knap geweldadige confrontaties.
Bedenk eens of aan het werk gaan met zo'n wegloopverhaal (van een ander) een manier voor je zou kunnen zijn waar je iets aan zou kunnen hebben met beginnen te vertellen? Miischien wil je er eens over denken?
Laat maar weten, hier of via de email. Ik hoop dat ook jij genieten zult van de mooie dag vandaag.
Of het gelezen wordt weet ik niet en waarom ik dit schrijf evenmin.
Ik kwam zoveel bekends tegen dat ik het moest doen.
Twee keer anderhalf jaar heb ik in almelo gezeten bij zuster Alexandria in de goede herder.
Ik wist niet dat er nog iets van over was.
Door de sex schandalen van de laatste maanden ben ik gaan zoeken naar de 7 verschillende tehuizen waar ik heb gezeten. Maria goretti in Tilburg heb ik al gevonden. Huize nazareth waar mijn broer misbruikt is hoef ik niet te zoeken. De goede herder was voor mij een vrouwen gevangenis ik mocht met niemand praten omdat het voor mij een doorgangshuis was, je begrijpt dat je dan juist de brutaalste eruit zoekt. Ik ben nu 65 en kan je wel vertellen dat het je hele leven bij blijft en nu is alles opnieuw opgeraakt door die deetman.Het maakt niet uit of iemand dit leest of niet ik heb het neergezet voor het eerst van mijn leven, ik heb erom gehuild terwijl ik dit schreef en het geeft niet, want de verhalen die ik van jullie gelezen heb gaven mij moed. Liefs Leentje.
Ik hoop dat we nog verder van je mogen lezen, Leentje.
En dat je geniet van het mooie weer.
Heel veel groeten,
Inez
Oh, enne uh, Leen, het is voor mij toch handiger geloof ik wanneer ook jij alleen je (of een) voornaam gebruikt, natuurlijk is Jansen lekker anoniem en ok als je dat wilt blijven, maar ik moet er elke keer weer bij denken: géén familienamen op mijn blogs maar Jansen mag ;-) :-) :-)
groetjes
Leentje, je hebt alle vrijheid natuurlijk en het gaat helemaal niemand iets aan, maar mocht je ook iets willen schrijven over de commissie Samson, ik ben benieuwd.
Ik zal bovendien vandaag, misschien morgen ik ben nu even heel druk bezig m'n hersens zitten elders, nogmaals een uitnodiging zetten voor een bijeenkomst van (vroegere) slachtoffers op 25 april.
Zodat wie dan ook, dus ook jij!!, daar wanneer ze dat wil daar gebruik van kan maken.
(denk erom, je moet je van te voren aanmelden).
Ik weet niet wat ik verkeerd doe, maar mijn reatie van vorige week staat er niet, dus maak ik even een testje.
Leentje
Ik weet niet waarom, maar sinds mijn man 3 weken geleden overleden is zit ik steeds op deze site.
Niet dat ik zo graag aan die tijd terug denk, maar misschien voor begrip en erkenning, ik weet het niet.
Het er alleen voorstaan zal ook wel medebepalend zijn denk ik.
Weer alleen, net als toen je stond er alleen voor en je was met zo velen, maar toch eenzaam en alleen.
Ik ga niet bij de pakken neer zitten, zo ben ik gelukkig niet, ik begrijp alleen niet zo goed waarom ik nu steeds naar deze site wil.
ps. Inez ik heet toevallig leentje de Koning Jansen
Maar ik hou me net als de rest netjes aan de regels, ik had ze alleen nog niet gelezen.
In februari ben ik voor het eerst op deze site terecht gekomen en in maart werdt mijn man ziek en 14 april overleed hij aan leverkanker.
Gisteren heb ik pas alles van jou site gelezen en zag ik het staan.
Liefs Leentje
Ha Leen, het spijt me zo dat je geen reactie kreeg. Ik had het zelf een aantal weken nodig om mij even niet hier op dit blog met die Goede Herder bezig te houden, en zag je bericht dus niet. En dan zit ik me nu te realiseren dat ik ook nu geen woorden heb ook. Ik werd/wordt zelf met overlijdens geconfronteerd nu, het maakt me stiller. Nog meer de pest aan holle woorden dan ik al had...
Maar dat wees aub voorzichtig met je zelf, Leentje is heel hartgrondig gemeend.
Dank je wel dat je dit schreef, je laat me ermee een aantal zaken van mijzelf realiseren, over mijn onmacht rond die overlijdens en mijn zoeken naar en toen? De rijkdom van die kale plekken op mijn hoofd waar die haren horen van had ik niet zus, of had je niet zo, naast de pijn van de aftakeling en die grens. We hebben meer tijd gekregen dan je man en jij . Ik hoop dat ook jij datgene hebt, krijgt of zult kunnen vinden dat je nodig hebt om jezelf weer te kunnen vinden en datgene wat je man jouw man maakt en dat te kunnen koesteren.
Een denkbeeldige aai op je koppie dan maar. Misschien wel een kneep in je hand, je mag kiezen.
Dank je wel Leentje, en wees aub voorzichtig, ook jij.
Hoi Inez,
Bedankt voor het lezen van mijn berichtje, ik was even een paar dagen stuk.
Nu zit ik weer op de rit, mijn dochter en kleindochters hebben niks aan een oma die verdrietig is.
Maar het is ook zo vervelend gegaan met het overlijden van mijn man en ik moest eerst die boosheid kwijt voordat ik kon rouwen, ons hadden ze vroeger onmiddelijk onder zeil en bij mijn man duurde het een hele dag, het scheelde 10 minuten of hij was gestikt in mijn armen. Steeds als ik afscheid nam kwam hij na 2 of 3 uur weer bij, dat ging zo 5 keer, dus de laatste 2 keer heb ik maar geen afscheid meer genomen, wat ze een specialistisch team noemen was een flut team, ze spoot het slaapmiddel in zijn benen die vol vocht zaten, ik denk toch echt wel dat iedereen daar iets van zou zeggen, ik moest het heel rustig zeggen, terwijl ik kookte, mijn dochter was ernbij aanwezig en ik was bang dat ze in een psychose zou raken, zo boos was ze en dat zou niet de eerste keer zijn.
je begrijpt het was een hele toestand en nare ervaring, terwijl de huisarts mijn man had beloofd dat hij direct onder zeil werdt gebracht, maar dat gebeurden jammer genoeg niet. Dus die boosheid moest eerst verdwijnen en ook nog de andere 4 dierbaren die ons in 2010 zijn ontnomen, het was gewoon allemaal teveel, vanaf 3 jan. 2010 zijn we al met de dood bezig, het houdt niet op.
Het doet me wel goed om het te kunnen delen, ik zit hier met mijn dochter en 2 kleinkinder alleen, mijn familie woont in Roosendaal en Zeeland en dat is niet bij de deur, ik bel wel veel met mijn zus die vorig jaar haar man verloren heeft, dus begrip krijg ik wel.
Zometeen komt mijn dochter met de kleine van 3 en dat is toch echt wel mooi als je zoiets nog hebt en mijn aardbeien doen het ook fantastisch, allemaal dingen om van te genieten.
Veel liefs en knuf Leny:)
Wat afschuwelijk dat het op die manier moest, Leentje.
Wat heerlijk dat jullie je dochter hebben, en terecht.
Je klinkt wijs, dame, als je zegt dat je eerst je boosheid kwijt moest voor je kunt rouwen.
Hoort die boosheid niet ook bij rouw, zeker wanneer jullie maar zo korte tijd krijgt om afscheid te mogen nemen?
Dit is internet, Leen, met alle beperkingen en de lege handen die daarbij horen, maar binnen die beperkingen, weet je welkom, meid!
Wees goed voor jezelf. Ik denk morgen boven mijn aardbeien aan je... (die van mij doen het prachtig, maar daar heb ik gierend de pest in, want ondanks eindeloos troetelen en gevechten op leven en dood met slakken: er zit geen smaak aan.
Maar 't is wel lekker eigenlijk om gewoon de pest te hebben aan zo'n stel prachtige rode krengen ) ;-)
Knuf terug!
Een reactie posten