Cadeautje van Alex; de Terp Velp!

Hierbij 2 cadeautjes van Alex. Hij gaf ze bij de reacties, ik heb ze hier gezet.
Daarmee is er dus ook de mogelijkheid tot reacties.
Harstikke bedankt, Alex!
Ja zeker, de behoefte aan óók jouw verhalen, herinneringen is er.
Oók jij bent (ervarings)deskundig.
We hebben elkaars ervarings kennis - allemaal - nodig in een gezamelijk verhaal.
Alleen zo kan ieder haar (of zijn) persoonlijk verhaal weten of (weer) vinden.
Zoals altijd: er is niet maar één verhaal. Gelukkig niet :-)


(17 juli 2008)
Ik heb een paar jaar op de Terp in Velp gewerkt. Rond 1975.
Ik was waarschijnlijk de eerste man - toen 23 jaar - die in vast dienstverband werd aangenomen om daar als groepsleider te gaan werken. Directrice Zuster Leocadie.

Het is heel bijzonder om hier in je Blog over de goede Herder te lezen waarmee ik ook via invalshoeken al enige ervaring had. Ik wil hier wel wat vertellen over mijn ervaringen als daar behoefte aan is.

(18 juli 2008)

Larensteijn leerde ik als kind kennen toen ik er langs kwam op weg naar mijn grootouders.
Een donker mysterie. Donker ja, Een muur om iets onbegrijpelijks aan het zicht te onttrekken. ik had geen flauw idee wat er achter die muur was.

Later kreeg mijn moeder hulp in haar huishouding met 6 kinderen. Een meisje uit Larensteijn die een ochtend per week kwam.
Ze was niet alleen heel verlegen maar leek zo van een andere planeet te komen, zo wereldvreemd was ze.
Mijn moeder was een lieve vrouw en het was ook vast de bedoeling dat mijn moeder het meisje in haar "buitenshuis" zijn zou begeleiden, maar het meisje is volgens mij uiteindelijk niet vaak geweest, ik heb haar maar een paar keer gezien.

Van mijn veertiende tot mijn 19e ben ik op een internaat geweest, van Fraters, in Borculo. Op mijn 23e, na mijn werk voor het ministerie van defensie zal ik maar zeggen, reageerde ik op een vacature voor een klusjesman boven de veertig, voor in de ochtenden op de Terp.
Op dat moment had ik geen idee dat dat achter die Velpse muur was.
Ik heb gesoliciteerd en werd toch aangenomen.
De directrice durfde het eigenlijk niet aan, maar vertelde mij later dat ze het toch had gedaan omdat een van de groepsleidsters haar kon overhalen om het te proberen.
Ik werkte in de ochtend als de meisjes er niet waren.

Soms ging ik met de directrice mee naar de MACRO inkopen doen. Zo vroeg ze me wat ik van plan was in de toekomst en ik vertelde dat ik in het welzijns werk wilde gaan.
Groepsleider wilde worden. Kort daarop werd ik als groepsleider fulltime aangenomen, in wisselende diensten.

Ik was een groepsleider die vele klusjes in huis en in de tuin deed. Zo heb ik de verrotte kruiwagen die op het gras stond helemaal nagebouwd. Ik maaide het gras, repareerde de riolering en renoveerde twee toiletten. Met hulp van sommige meisjes werden kamers en slaapkamers opnieuw behangen en geschilderd.
Boven werd door mij op zolder een grote ruimte omgebouwd tot "Disco zolder"

Maar ik kookte ook, bij toerbeurt. Regelmatig met hulp van een of twee meisjes. We aten gezamenlijk aan de lange tafel in de eetkamer en savonds zaten we in de gemeenschappelijke ruimte.
De meisjes waren in de leeftijd van 14 tot aan de twintig.
De meeste meisjes gingen naar school, onder andere of vooral naar de huishoudschool, of ze werkten ergens.
Ik was 23/24 jaar in die tijd.

Oudere meisjes die zelfstandig gingen wonen zaten in een kleine overgangsgroep en hadden een eigen huiskamer.

Ik had geen idee waarom de meisjes daar waren geplaats maar in de loop van de tijd werd me daar meer en meer van duidelijk.
Op een gegeven moment kreeg ik de opdracht oudere dossiers in de tuin te verbranden aangezien deze niet langer dan 4 of 5 jaar bewaard mochten blijven.

Aangezien je de dossiers niet op een stapel kan leggen en ze zomaar in de brand kan steken moest ik ze losschudden boven een vuur om er voor te zorgen dat ze uiteindelijk volledig verbrandden. Ik ontdekte dat als ik een dossier op een bepaalde manier boven het vuur los liet vallen ik zo, vaak op een bladzijde kwam waar gegevens werden vermeld over de achtergrond van een plaatsing.

Met de infomatie die ik verkreeg door de omgang met de op dat moment geplaatste meisjes kreeg ik een aardig beeld over de achtergronden.

Destijds, maar ook terugkijkend later, kon ik niet anders als vaststellen dat op de Terp gewone meisjes zaten, leuke en aardige meisjes, niet anders als meisjes buiten het tehuis, behalve dan dat zij meestal slachtoffer waren geworden van een situatie in de gezinssfeer.